Soms loop je er toevallig tegenaan. Een gekaapte huisstijl.
Zo ook ik. Op het eerste gezicht lijkt er weinig aan de hand.
Het is gewoon een doos van een gemiddeld groenten distributiebedrijf, die haar producten in Nederland levert aan een voordelige vierletterige Duitse supermarktketen:
Kijk je echter iets dorstiger, of met een geoefend oog, dan zie je direct wat ik bedoel:
Let vooral op het ‘subtiele’ gebruik van de kleuren, het lettertype, de positionering van het kroontje/sterretje en de schaamteloze kopie van het wereldberoemde lachende e-tje van Heineken. Elite lijkt op deze manier goedkoop en snel hetzelfde merkvertrouwen onder haar afnemers te willen genereren, waar Heineken jaren hard aan heeft moeten bouwen.
In de supermarkt zag je de afgelopen decenia vooral B en C-merken erg hun best deden om op het alom bekende A-merk te lijken. Of je zag huismerken zonder enkele vorm van merkuitstraling.
Gelukkig is er een nieuwe trend. Veel huismerken of ‘Private Label‘ zijn de laatste tijd bezig zichzelf een onderscheidende merkidentiteit te geven. Ze doen vaker hun best om juist niet op de bekende A-merkfabrikant te lijken. Private Label, verantwoordelijk voor meer dan 25%(!) van de totale supermarktomzet, geeft zichzelf dus voortaan een merkidentiteit zonder plat te jatten. Dat is goed nieuws, vooral voor de consument! Deze nieuwe trend hebben we ook gezien op de PLMA te Amsterdam, zoals bijvoorbeeld deze gepelde tomaten en gesneden champignon:
Het bouwen van een nationaal of internationaal merk is een specialistisch vak met vele valkuilen. Een goed en eerlijk gebouwd merk levert volgens ons niet alleen geld op, maar is de basis van de zo belangrijke gunfactor van het merk op langere termijn. Deze basis zit niet in knip, jat en plakwerk, maar in expertise, lef, creativiteit en vakmanschap in merkontwikkeling.
Consumenten zoeken authentieke merken.
Namaak is zóóóó 2008.
